ปัจจุบันมีการเปลี่ยนแปลงของทรัพยากรทั้งในระดับท้องถิ่น ประเทศ  และของโลกอย่างรวดเร็ว ก่อให้เกิดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและต่อมนุษย์เป็นอย่างมาก   โดยเฉพาะอย่างยิ่งการดำเนินชีวิตของผู้คนในท้องถิ่นที่ดำรงชีวิตอยู่ได้โดยอาศัยฐานทรัพยากรเหล่านั้น รวมถึงเกิดความขัดแย้งทั้งในชุมชน ระหว่างชุมชนและกับภาครัฐ เกิดการอพยพเคลื่อนย้ายแรงงาน การเข้ามาแสวงหาผลประโยชน์ของทุนภายนอก และการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรด้วยความโลภและการเข้าถือครองโดยไม่มีมาตรการในการจัดการดูแลป้องกัน รวมถึงการฟื้นฟูที่เหมาะสม

           ดังนั้น ทิศทางการจัดการทรัพยากรที่เชื่อมโยงกับวิถีชีวิตของท้องถิ่น ควรมีการจัดการอย่างเหมาะสม และยั่งยืนควบคู่กันทั้งการอนุรักษ์ การฟื้นฟูและการใช้ประโยชน์ที่สอดคล้องกันแต่ละบริบทของท้องถิ่นโดยการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วนเป็นสำคัญ และยึดหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง โดยเน้นชุมชนท้องถิ่นเป็นศูนย์กลางของการพัฒนาและนำไปสู่สังคมที่อยู่เย็นเป็นสุขร่วมกันในที่สุด